جملات شرطی و ساختار بندی این جملات همیشه برای زبان آموز ها دشوار بوده. یکی از دلایل این سختی، دسته بندی جملات شرطی به نوع صفر، نوع اول ، دوم و سوم میباشد. در این مقاله ما قصد داریم جملات شرطی نوع اول و دوم را به شما آموزش دهیم، همراه ما باشید.
مهم است که از ساختار درست برای هر کدام از این جملات شرطی مختلف استفاده کنیم زیرا آن‌ها معانی متفاوتی را بیان می‌کنند. هنگام استفاده از حالت‌های مختلف شرطی به زمان فعل توجه کنید. از یک ویرگول بعد از عبارت if استفاده کنید زمانی که بند شرطی جلوتر از بند اصلی باشد. جملات شرطی، اظهاراتی هستند که در مورد عوامل شناخته‌شده یا موقعیت‌های فرضی و عواقب آن بحث می‌کنند. جملات شرطی در انگلیسی حاوی یک بند شرطی هستند ( اغلب به عنوان بند if شناخته می شود ) و نتیجه آن می‌شوند. به جملات زیر دقت کنید:
If a certain condition is true, then a particular result happens.
(اگر یک شرط خاص درست باشد، یک نتیجه خاص اتفاق میافتد.)
I would travel around the world if I won the lottery.
(به دور دنیا سفر خواهم کرد اگر در لاتاری برنده شوم.)
When water reaches 100 degrees, it boils.
(زمانی که آب به ۱۰۰ درجه می‌رسد، به جوش می‌آید.)
چهار نوع مختلف از جملات شرطی در زبان انگلیسی وجود دارد. هر یک از آن‌ها میزان متفاوتی از احتمال وقوع یک وضعیت را بیان می‌کند و یا در شرایط های مختلف اتفاق میافتد.
جملات شرطی نوع اول
زمانی که از شرطی نوع اول استفاده می کنیم، قصد داریم به یه موقعیت محتمل و کاملاً واقعی درآینده اشاره کنیم. جملات شرطی نوع اول برای احتمالات و مواقع واقعی حال و آینده. و نتایجی که در زمان حال و آینده می توانند داشته باشند.
If + Simple Present, simple Future
If you study hard you will pass.
If the government keeps overusing water, they will dry all the rivers in the country.
She will go on a picnic if it doesn’t rain.
I will see John if I have enough time.
If they ask me, I will tell the truth.
If you rest, you will feel better.
If you set your mind to a goal, you’ll eventually achieve it.
مرتبط بخوانید : گرامر زبان انگلیسی
نکته:
دقت کنید که ما از این زمان فعل حال ساده موجود در عبارت if و زمان آینده ساده در بند اصلی استفاده می‌کنیم یعنی عبارتی که نتیجه احتمالی را بیان می‌کند. این روشی است که ما نشان می‌دهیم تحت یک شرط خاص (همانطور که در این عبارت بیان می‌شود)، یک نتیجه خاص ممکن است در آینده اتفاق بیفتد.
در شرطی نوع اول در بخش Main Clause می توان به جای will از هر Modal Verb دیگر استفاده کرد.
جملات شرطی نوع دوم
If + Past simple, would + verb
دومین نوع جملات شرطی برای بیان نتایجی که کاملا غیرواقعی و یا احتمالا در آینده اتفاق نخواهند افتاد، مفید هستند. به مثال‌های زیر توجه کنید:
If I inherited a billion dollars, I would travel to the moon.
اگر یک میلیارد دلار به ارث بردم، به ماه سفر می‌کردم.
If I owned a zoo, I might let people interact with the animals more.
اگر من یک باغ وحش داشتم، اجازه می‌دادم که مردم بیشتر با حیوانات تعامل داشته باشند.
If there weren’t religions in the world, people would live much better.
I would fly on top of towers if I had wings.
The government would give the share of the people, if the authorities weren’t bunch of thieves.
If I were you, I could never see my ex.
نکته:
به جای would می توان از Could و Might نیز استفاده کرد.
در فاعل مفرد از فعل جمع استفاده کردیم گرچه می توان از فعل مفرد استفاده کرد در مکالمات ولی از نظر گرامری فعل جمع باید استفاده کنیم.
دقت کنید که روش صحیح برای ساختار نوع دوم ساختار شرطی، استفاده از شرایط گذشته ساده در بند if و یک فعل کمکی به عنوان مثال could, should, would, might در بند اصلی(نتیجه غیر واقعی یا غیر محتمل را بیان می‌کند) می باشد.
