اگر تاکنون فیلم‌های انگلیسی و آمریکایی را تماشا کرده باشید مطمئنا تفاوت‌هایی که درخصوص تلفظ لغات و لهجه افراد آمریکایی و انگلیسی وجود دارد را نیز متوجه شده‌اید. لهجه‌ای که مردم انگلستان برای صحبت کردن دارند تحت عنوان بریتانیایی یا بریتیش معرفی شده و لهجه بومیان آمریکا به‌عنوان آمریکایی یا امریکن شناخته می‌شود. تفاوت لهجه بریتیش و امریکن در طول سالیان دراز و مسافت زیادی که بین دو کشور وجود داشته و همچنین ورود اقوام مختلف به بخش‌های آمریکای شمالی به وجود آمده است. ما در این مطلب قصد داریم تفاوت لهجه های بریتیش و امریکن برای شما بیان کنیم تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.
تفاوت لهجه بریتیش و امریکن
جالب است بدانید لهجه و تلفظ لغات نه تنها بین کشورهای انگلستان، ایرلند و اسکاتلند و آمریکا متفاوت است، بلکه در درون هر یک از این جوامع نیز تفاوت های آشکاری در کاربرد کلمات دیده می شود. در ادامه به تعدادی از تفاوت های مهمی که در لهجه های بریتانیایی و آمریکایی در بخش های تلفظ، گرامر، واژگان و املا وجود دارد اشاره می کنیم.
مقالات مرتبط: پرکاربردترین زبان های دنیا
تلفظ و بیان کلمات
دو لهجه بریتیش و امریکن درخصوص تلفظ اغلب کلمات شباهت بسیاری به یکدیگر دارند. اما چگونگی ادای برخی از حروف صدادار و شدت‌گذاری‌هایی که بر روی حروف انجام می‌شود موجب تفاوت لهجه بریتیش و امریکن شده است. اگر زبان‌آموزان به این دو لهجه بسیار گوش دهند و یا به فونوتیک لغت‌هایی که در فرهنگ لغت وجود دارد مراجعه کنند تا بتوانند این تفاوت‌های تلفظ و بیانی لغات را درک کنند.
برای مثال تلفظ کلمه “Oregano” در ایالات متحده به صورت ” o – reg – a – no ” است در حالی که در لهجه بریتیش احتمالاً ” o – reg – AH – no ” تلفظ می شود. همچنین آمریکایی ها در پایان کلماتی مانند ” teacher” یا ” neighbor” بر تلفظ “r” تأکید می کنند، اما در بسیاری از لهجه های بریتیش این دو کلمه به صورت “teacha” و ” neighba” تلفظ می شود.
تفاوت لهجه بریتیش و امریکن گرامر و دستور زبان
یکی از تفاوت های دیگر لهجه بریتیش و امریکن در زمینه گرامر و دستور زبان است که زبان‌آموزان باید نسبت به آن اطلاع کافی داشته باشند دستور زبان میباشد. به‌عنوان مثال می‌توان به گرامر آمریکایی کلمه fit اشاره کرد که شکل گذشته آن به صورت fit بوده اما شکل گذشته آن در گرامر بریتیش به‌حالت fitted است. افعال اسامی که در گرامر امریکن حالت مجموعه دارند مفرد میباشند. دراین خصوص می‌توان به مثال زیر اشاره کرد:
The finance committee has decided to raise membership fees for next season.
این درحالی است که در گرامر بریتیش افعال اسامی با حالت مجموعه به صورت جمع استفاده می‌شوند. مانند:
Our team are winning
لهجه‌های بریتیش و امریکن از نظر نوشتاری نیز اندکی با یکدیگر تفاوت دارند که اغلب این تفاوت‌ها را می‌توان در روزنامه‌های و متون نوشته شده مشاهده کرد. نوشتاری که در لهجه بریتیش به صورت رسمی به کار گرفته می‌شود تحت عنوان Standard English نامیده می‌شود. در خصوص تفاوت لهجه بریتیش و امریکن تلفظ، نشانه گذاری و املا و زمان می تواند تاثیرگذار باشد.
املا و هجی کلمات
یکی از مهم ترین تفاوت‌های لهجه بریتیش و امریکن در زمینه املا و هجی کلمات است. املای اغلب کلمات آمریکایی در مقایسه با انگلیسی کوتاه تر بوده و حروف کمتری جهت نشان دادن مصوت‌ها به کار گرفته می‌شود. گاهی اوقات حروف صامتی که مورد نیاز نباشد نیز در لهجه امریکن حذف می‌شوند این درحالی است که در لهجه بریتیش اینگونه نیست.
تفاوت لهجه بریتیش و امریکن در حروف اضافه
البته خود انگلیسی زبان‌ها هم ممکن است متوجه معنای یک لغت نشوند، در این حالت با توجه به جمله‌ای که بیان شده معنی رو درک می‌کنند، یا به صورت مستقیم سوال می‌کنند و گاهی هم مجبور می‌شوند به سراغ استفاده از دیکشنری بروند.
مقالات مرتبط: اجزاء کلام در زبان انگلیسی+فیلم
کدام لهجه بهتر است؟
نمی توان گفت کدام یک از لهجه های بریتیش یا امرکین برای یادگیری زبان بهتر میباشد. در واقع لهجه یا تلفظی که شما می آموزید بستگی به اهداف و کسانی دارد که می خواهید با آنها ارتباط برقرار کنید و یا کشوری که می خواهید به آن مهاجرت کنید. برای مثال اگر قصد مهاجرت و تجارت در ایالات متحده آمریکا را دارید، در درجه اول باید بتوانید با آمریکایی ها تعامل برقرار کنید، که در این صورت حتما یادگیری زبان انگلیسی به لهجه آمریکایی به نفع شما میباشد.
امیدواریم این مقاله برای شما زبان دوستان عزیز مفید بوده باشد و با توجه به نیاز خود شروع به یادگیری زبان انگلیسی با یکی از این دو لهجه نمایید. همچنین شما می توانید برای یادگیری بیشتر زبان انگلیسی در کلاس های تدریس خصوصی زبان انگلیسی ما شرکت نمایید.
